"Nymphomaniac part I" czyli "Jak się tworzy trudne-kino-europejskie"? ;)

Jest pretensjonalnie? Jest! Jest nadęcie? Jest! Wpakowano do filmu od groma pseudo głębokiej symboliki, która tak naprawdę jest symboliką z dupy? No a jak! I to ile!!! Nawiązanie do znanego poety? Jest! Wtrącenie cytatu antycznego myśliciela! Oczywiście! Analiza utworu znanego kompozytora wrzucona  totalnie nie wiadomo po co? Odhaczone! Super - no to mamy film, który jest  pusty jak dzwon i bez sensu, a szczęśliwa gawiedź masturbująca się przy samym dźwięku słowa "von Trier" będzie się rozpisywać, jaki to głębokie i tyrające dzieło z tej "Nimfomanki"! I na wszelki wypadek, żeby nikt się nie pluł,  że jest za mało artystycznie i intelektualnie to wrzućmy do filmu gówno! Pokazane z bliska! Koniecznie!

A wiecie jaki jest największy problem tego filmu (oprócz tego, że jest nudny, ale nuda to odczucie subiektywne)? Że stopniem wiarygodności nie przewyższa obejrzanego przeze mnie w zeszłym tygodniu filmu o latającym monstrum wyjadającym ludziom oczy... A rozwój głównej bohaterki i jej motywacje wydają się być zupełnie bez sensu. Te sprawy totalnie rozkładają film na łopatki, czyniąc go pustą wydmuszką oraz nie świadczą zbyt dobrze o formie reżysera.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że oceniam pół filmu, ale skoro dystrybutor zdecydował się na tak durny zabieg, jak podzielenie go, to niejako dostałam do tego prawo. W drugiej części może być ciekawiej, choć pewnie równie pusto. No i biorąc pod uwagę klęskę urodzaju spływającą na kina w okresie "okołooscarowym" nie wiem, czy zdołam część II w ogóle zobaczyć.

Jakieś plusy? Dziwkowate spojrzenie młodej aktoreczki w roli Joe i total hot bitch B. (Sophie Kennedy Clark - zapamiętam to nazwisko!) :D

źródła: dystrybutor, youtube