Wszystkie światła na Matthew McConaughey'a!

Przeglądając filmografię Matthew McConaughey'a, uzmysłowiłam sobie, ze pierwszym filmem, w którym widziałam go na ekranie jest - o zgrozo! - zeszłoroczny "Paperboy" ("Pokusa")! Muszę przyznać, że miałam nosa, bo to pierwszy z serii filmów, zapoczątkowujących nowy rozdział w filmografii tego aktora. Nie będę oryginalna, kiedy powiem, że wcześniej kojarzyłam jedynie jego zdjęcia z gołym torsem i fakt bycia królem komedi romantycznych. Dobra - co mi tam - przyznam się też, że kojarzyłam jego związek z Sarah Jessicą Parker - którego haha! nigdy nie było -  i jego rolę Inspektora Gadżeta, której  - na szczęście ;) - nigdy nie zagrał :D Powyższe zdanie tylko potwierdza moje totalne "wylanie" na tego aktora, bo przecież byłe dziewczyny Leonardo DiCaprio wymieniłabym uporządkowane pod względem chronologicznym, długości nóg czy jasności włosów obudzona o trzeciej nad ranem ;)

Rola w "Pokusie" była pierwszą, w której zerwał ze swoim wizerunkiem rasowego przystojniaka i wziął się za poważny repertuar. Wyśmienicie wypadł w "Uciekinierze", gdzie przekonująco wcielił się w postać ukrywającego się przed antagonistami i policją Muda ( tak w ogóle to świetny  i mądry film o męskiej przyjaźni i dojrzewaniu), genialną kreację zaliczył w  "Killer Joe", (który sam w sobie okazał się średnim, przekombinowanym filmem, ale rola psychopatycznego zwyrola, w której obsadzono Matthew bez wątpienia była najjaśniejszym punktem tego obrazu), a małą rólkę w "Wilku z Wall Street" wypada podsumować jednym tylko słowem "wow!". W końcu przyszła pora na "Dallas Buyers Club", po którym to krytycy zdjęli czapki z głów i wyśmienitą kreację McConaughey'a postanowili nagrodzić Złotym Globem. BTW, tutaj odbiera tę oto nagrodę z rąk niesamowitej Jessicy Chastain, o której pisałam w tym miejscu w zeszłym roku:

Dzięki durnej polityce promowania filmów przez polskich dystrybutorów i decyzji o wpuszczeniu do kin oscarowego hitu... dwa tygodnie po rozdaniu oscarów zostałam w zasadzie zmuszona do nabycia "Dallas Buyers Club" w internetowym sklepiku. Moje "zgrzanie" na ten film nie pozwoliło mi w spokoju czekać jeszcze 1.5 miesiąca, przegrzewając sobie zwoje mózgowe podczas dumania, czy jego kreacja jest lepsza od roli DiCaprio czy też nie. Według mnie nie jest i w dużej mierze kopie w głowę dzięki charakteryzacji, ale nie sposób jej nie docenić  i nie podziwiać. I jeśli Matthew ostatecznie sprzątnie Leo Oscara sprzed nosa to płakać nie będę. A jest on zdecydowanym faworytem bukmacherów:

Wobec powyższych przykładów genialnych dokonań Matthiew w ostatnich miesiącach pozostaje tylko zastanawiać się, czemu tyle lat grywał niewymagające rólki w badziewiach... Na szczęście wkracza teraz w wiek, w którym na aktorów spływa najwięcej najciekawszych, różnorodnych ról, a hype na jego nazwisko w obsadzie na pewno liczbę interesujących propozycji jeszcze zwiększy.  Już niedługo zobaczymy go u Nolana:

Cóż, niewątpliwie w ciągu roku Matthew zanotował w moim prywatnym zestawieniu skok z pozycji aktora "whatever" do pozycji aktora "must-seen-wszystko-co-zagra" i mam cichą nadzieję, że Matthiew to doceni i  nie będę zmuszona do oglądania żadnej głupawej komedii ani  dziesięciominutowych ujęć jego nagiego torsu. Ani żadnej komedii z ujęciami jego nagiego torsu ;)

Bo może jestem dziwna, ale rękoma i nogami wybieram drugie wcielenie:

                                                                                                                       A Wy?