Marcowe saj-faj czyli "Chappie - Ex Machina 1:0"

 W marcu na ekranach polskich kin mieliśmy szansę obejrzeć dwa całkiem udane filmy science-fiction. Przed seansem w ciemno przyznałabym tytuł tego lepszego "Ex Machinie" Alexa Garlanda, bo przegadane, minimalistyczne snuje to mój mały filmowy konik, ale jak widzicie w tytule - spotkało mnie ogromne zaskoczenie i  serce skradł mi "Chappie" w reżyserii Neila Blomkampa. Ale po kolei:

        Ex Machina - no niestety, mimo iż dostrzegam niewątpliwe atuty dzieła Garlanda,  końcowa ocena nie może być zbyt wysoka. Film jest piękny estetycznie, kadry są wysmakowane, muzyka tworzy niesamowity nastrój, a powolna narracja stara się wessać widza w głąb opowieści. Na nic to się jednak zdaje, bo pozytywny odbiór i zaangażowanie uniemożliwiają mi główni bohaterowie. Ava i Caleb  są zwyczajnie pretensjonalni, irytujący i nie da się im kibicować ani w ogóle za mocno przejąć się całą historią. Czytałam/oglądałam jakieś recenzje, gdzie podkreślano, że żadna z postaci nie okazuje się taką, jaką postrzegana jest na początku - serio??? Przecież od pierwszych minut można się domyślać, w jaką stronę całość pójdzie i jak rozwiną się postaci i relacje między nimi... Reżyser w temacie sztucznej inteligencji nie ma nic odkrywczego do powiedzenia i świeża jest jedynie minimalistyczna forma całości, bo treść trąci kalką i sztampą. Czarnym koniem opowieści okazuje się Oscar Isaac, który jest nie do poznania i grany przez niego bohater jako jedyny nie wydaje się sztuczny i napompowany. Tego pana zdecydowanie czas wpisać na listę "bacznie obserwowanych"  i gdyby nie on, wyszłabym z kina potężnie wkurzona. A tak skończyło się na lekkim "meh :/" ;)

6/10

Chappie - "ależ to był świetny film!" - tak mniej więcej brzmiały pierwsze słowa, jakie wypowiedziałam po seansie nowego filmu Neila Blomkampa. Muszę przyznać, że poszłam na "Chappie'go" niejako z recenzenckiego obowiązku, licząc się z tym, że całość może mnie porządnie zirytować i znudzić. Ach, jakże się pomyliłam! "Chappie" od pierwszej do ostatniej minuty wymiata! Jest to film interesujący, angażujący i świetnie zrealizowany!

Pierwsza część to pełen humoru, ale i wzruszający (o tak, miałam łzy w oczach, przyznaję ;)) film familijny, a druga to pełne flaków i dynamicznej akcji saj-faj pełną gębą! Przejście między jedną a drugą częścią jest nagle i niespodziewane, co daje świetny efekt, bo zmusza nas znienacka do wzmożonego zaangażowania i zaciskania z całej siły kciuków za ekipę naszych bohaterów. A właśnie - bohaterowie! Wszystkie strzały obsadowe są trafione i  żadna z postaci nie wkurza ani nie irytuje! Naprawdę nie sądziłam, że kupię postać guzdrałowatego inżyniera granego przez Deva Patela, niegrzeszących inteligencją gangsterów, w których wcieliła się ekipa z Die Antwoord, czy Hugh Jackmana ze śmieszną fryzurką i w krótkich portkach robiącego za czarny charakter! A jednak! Wisienką na torcie jest oczywiście tytułowy robocik, którego po prostu nie da się nie polubić. Całkowicie łykam też zakończenie - drżałam przez cały film z obawy o głównych bohaterów i naprawdę chciałam by było pozytywne! Przy tym okazało się też dość nieoczywiste i zaskakujące. Muzyka, zdjęcia, montaż - cud, miód i orzeszki.

"Chappie" to według mnie najlepszy film pochodzącego z RPA reżysera - przebić nudne i sztampowe "Elysium" nie było ciężko, ale "Chappie" zostawia też daleko w tyle w moim prywatnym rankingu szeroko hajpowany "Dystrykt 9". Debiut Blomkampa miał ciekawy koncept i początek, ale  wysiadł na poziomie emocjonalnym i znudził mnie transformersową nawałką, trwającą lwią część filmu. W "Chappie'm" zżyłam się z bohaterami do tego stopnia, że ich losy naprawdę mnie obchodziły i od początku do końca śledziłam je z zaciekawieniem i z podnieceniem. To się nazywa doskonałe kino rozrywkowe!

8/10

Widzieliście któryś z filmów? Jakie są Wasze wrażenia?